Death Stranding 2: On the Beach - recenzja

Spis treści:

• Sam i Lou w Meksyku jako symbol nowego początku
• Fragile i sieć chiralna jako katalizator podróży
• Ekspedycja w Australii i nowa załoga Magellana
• Mechanika walki i rozwiązania strategiczne
• Przyroda Australii i zagrożenia BT w nowej oprawie
• Pogoda, zmienne środowisko i przetrwanie w trudnych warunkach
• Relacje między postaciami i symbolika dotyku
• Konfrontacja z Higgsem i zakończenie historii
• Opcje dostępności i personalizacja rozgrywki
• Pytania

Sam i Lou w Meksyku jako symbol nowego początku

Pierwsze sceny gry ukazują Sama Portera z niemowlęciem Lou, w górskim krajobrazie północnego Meksyku, z dala od cywilizacji i zagrożeń przeszłości. Lou, dawniej zamknięta w specjalnym pojemniku jako BB, teraz towarzyszy Samowi w klasycznym nosidle. Ojcostwo, kontakt fizyczny i emocje stają się od razu głównym motywem narracyjnym. Kojima prezentuje relację, która wcześniej w grach wideo rzadko bywała eksplorowana z taką czułością. Ta scena otwiera nowy rozdział – z dala od transportu ładunków, a bliżej relacji międzyludzkich.

Fragile i sieć chiralna jako katalizator podróży

Spokojne życie Sama zostaje przerwane przez powrót Fragile, która zleca mu zadanie podłączenia Meksyku do sieci chiralnej. Sieć ta umożliwia komunikację i transport danych w czasie rzeczywistym poprzez wymiar między światami. To technologia, która zmienia sposób funkcjonowania świata gry. Dom Sama przestaje być bezpieczną przystanią, a historia szybko przyspiesza, prowadząc gracza do nowej misji w Australii. Fragile namawia go do wzięcia udziału w budowie nowej infrastruktury cyfrowej – i nowego świata.

Ekspedycja w Australii i nowa załoga Magellana

Australia to główny obszar działań w „Death Stranding 2”, gdzie Sam dołącza do zespołu pracującego na pokładzie jednostki DHV Magellan. W grze pojawiają się nowe postacie:

• George Miller jako Tarman – doświadczony lider o ciepłym usposobieniu
• Elle Fanning jako Tomorrow – młoda i zagubiona, ale odważna
• Fatih Akin jako Dollman – animowana postać wspierająca, o cechach opiekuna

Ekipa Drawbridge buduje coś więcej niż sieć – tworzy wspólnotę, która zastępuje Samowi rodzinę. Nowa ekspedycja to nie tylko misja, lecz także emocjonalna rekonfiguracja samotności znanej z pierwszej gry.

Mechanika walki i rozwiązania strategiczne

Rozgrywka uległa znacznemu urozmaiceniu – Sam może teraz korzystać z Wież Strażniczych, tagować przeciwników i wybierać różne style działania. Gracz decyduje, czy skorzystać z:

• cichej eliminacji z ukrycia
• bezpośrednich starć z pomocą nieśmiercionośnej broni
• ataków z dystansu

System walki jest dynamiczny – każde uderzenie spowalnia czas, a animacje są szybkie i efektowne. Kojima w tej części gry inspiruje się filmem „Obcy – decydujące starcie” Jamesa Camerona, stawiając bardziej na akcję niż kontemplację.

Mechaniki walki można porównać do tego, co zaprezentowano w „Doom Mroczne Wieki”, gdzie brutalność i dynamika odgrywają kluczową rolę.

Przyroda Australii i zagrożenia BT w nowej oprawie

Australijskie krajobrazy są imponujące – od czerwonych wydm po pierwotne formacje skalne, a zagrożenia są równie surowe jak sceneria. Główne niebezpieczeństwo stanowią istoty BT – widmowe byty połączone z zaświatami, z którymi gracz musi sobie radzić. Nowością jest możliwość cichej eliminacji BT przy pomocy bumerangu zasilanego krwią. Przemierzając kontynent, napotkać można nieliczne zwierzęta, jak kangury, emu czy kolczatki. Cisza i pustka są celowym zabiegiem – mają przypominać o utraconej przyrodzie.

Pogoda, zmienne środowisko i przetrwanie w trudnych warunkach

Gra wymusza adaptację do zmieniających się warunków atmosferycznych, które wpływają na poruszanie się i planowanie trasy. Wśród ekstremalnych zjawisk znajdziemy:

• gwałtowne trzęsienia ziemi
• osunięcia skał
• burze piaskowe i pożary buszu

Każde zjawisko wpływa na styl gry i wymusza elastyczność strategii przetrwania. Gracz musi także uważać na deszcz typu „czasospad”, który powoduje błyskawiczne starzenie się wszystkiego, czego dotknie.

Relacje między postaciami i symbolika dotyku

Motyw dotyku staje się kluczowy – widzimy pocałunki, uściski i gesty, które podkreślają wagę fizycznego kontaktu w świecie zdominowanym przez hologramy. Wszystko zostało odwzorowane z obsesyjną dokładnością.

Relacyjność i cielesność przypominają to, co zaprezentowano w „Clair Obscur: Expedition 33”, gdzie postacie również funkcjonują na granicy cyfrowego i realnego kontaktu.

Fragile stwierdza, że „Chiralgramy są świetne, ale nic nie przebije uścisku”.

Konfrontacja z Higgsem i zakończenie historii

W końcowych etapach gry Sam ponownie spotyka Higgs’a, który tym razem pojawia się uzbrojony w gitarę będącą jednocześnie miotaczem ognia. Akcja przyspiesza. Konflikt przybiera epicki charakter. Ostateczne rozwiązania fabularne dotyczą jednak nie ratowania świata, lecz relacji osobistych Sama. To jego emocje stają się finalnym punktem kulminacyjnym gry.

Opcje dostępności i personalizacja rozgrywki

„Death Stranding 2” oferuje szeroki wachlarz ustawień, które umożliwiają dopasowanie doświadczenia do preferencji gracza.

Pytania

• Na jakiej platformie zagram w „Death Stranding 2”? – Tylko na PlayStation 5.
• Kiedy miała miejsce premiera gry? – 26 czerwca 2025 roku.
• Czy gra ma tryb kooperacji? – Nie, ale gracze mogą dzielić się elementami infrastruktury w grze.
• Jak długo trwa kampania? – Główna linia fabularna zajmuje około 35–40 godzin, w zależności od stylu gry.
• Czy można używać broni śmiercionośnej? – Nie, Sam używa wyłącznie broni nieśmiercionośnej.